: Hoe is moeder van aard? Zorgelijk, depressief, leeft ze zo mee dat ze door onmacht zich ongelukkig zou gaan voelen? Dan moet je het niet vertellen. Hou haar zorgenvrij. Het nadeel is dat ze dan minder betrokken met haar familie meeleeft. Dat is niet fout, maar een feit: zij kan de werkelijkheid niet meer hanteren. Maar als moeder in staat is met de familie mee te leven, dan is het haar recht om mee te doen. Als moeder een opgewekte natuur heeft, optimistisch van aard is, niet in een depressie raakt, kan je het haar wel vertellen, vanuit de visie dat zij met de familie meedoet. En zeg er bij: ‘’we hebben uiteraard grote zorgen om het kindje, maar weten dat de beste arts en mogelijkheden worden ingezet. Alle goede kansen worden aangegrepen”. Het kan zijn dat moeder dan voor haar kleinkind wil bidden. Omdat zij dement is, moet dit herhaaldelijk worden verteld, steeds met dezelfde woorden. Na een aantal keren kan haar geheugen het misschien vasthouden. Mocht het meedelen toch leiden tot langdurig sombere gedachten en uitingen, dan is het goed dit besluit tot mee laten delen in de familiezorgen te herzien.