Deze goede vraag wordt zelden gesteld. Veel zorg komt sluipend en stapelt in de loop van de maanden. Veel zorg wordt met vallen en opstaan ‘geleerd’. Bespreek dit met een wijkverpleegkundige of maatschappelijk werker, en ook met je moeder. Passende hulp is het doel. Ga na welke hulp hoe lang nodig is, en of jij die hulp kan leren geven. Maak notities. Het gaat om meer dan simpele hulp. Bijvoorbeeld: kan jij een wond verzorgen? Dan is het de vraag of je dat kan leren. Zolang je het niet kan, moet goede hulp via de huisarts, wijkverpleegkundige of een gemeentelijk loket geregeld worden. Vraag om de kosten. Als je het invullen van het formulier om gegevens lastig vindt, vraag je de officiële medewerker om het met jou samen in te vullen. Dit voorkomt fouten en vertragingen.
Spreek open en eerlijk met deskundigen en instanties, (huisarts, zorgkantoor, apotheker, fysiotherapeut, wijkverpleegkundige) over de situatie zoals jij die ziet, Stel je niet sterker of dommer voor dan je bent. Je eigen notities in een logboek helpen de grote zorg te ordenen. Denk ook aan zorg die eigenlijk niet nodig is, zoals elke dag de ramen lappen. Wettelijk ben je niet verplicht je moeder te helpen en te verzorgen. Veel kinderen doen dit wel met liefde, uit plichtsgevoel en vanuit de cultuur. Toch stelt de wet dat de zorg die je moeder nodig heeft, geleverd moet worden, dus zo nodig via de overheid. En als een wijkverpleegkundige je moeder verzorgt, kijk en help dan daarbij. Zo kan je leren dingen goed te doen. [17-10-16]