Je dient met huisarts en geriater te overleggen of zij ideeën hebben. Vaak moet je zelf er achter komen wat je moeder zou kunnen bedoelen. Vaak hebben mensen met een hersenstoornis verder toch een gewoon verstand. Ze kunnen dat echter niet tonen of uiten. Reageer dus niet alsof je moeder zwakbegaafd is geworden. Wie zo al maar verkeerd bejegend wordt, kan daar heel erg depressief van worden. Denk je in dat je haar bent; wat zou dan je vraag zijn? Maak een dagboek, een logboek, met voor haar de belangrijkste punten. Doe dit alles in goed overleg met het team van huisarts en specialist. Vaak wordt samen een werkbaar plan ontwikkeld. Je hoofddoel is dat je moeder zo min mogelijk lijdt: geen pijn, geen benauwdheid, geen kou, geen misselijkheid, geen diarree, geen obstipatie, geen jeuk, etc. Is aan haar gezicht nog af te lezen hoe ze zich voelt? Zijn er slikstoornissen? Eet en drinkt zij zonder of met problemen? Welke oefeningen zijn voor haar nuttig (lichamelijk en functioneel). Zijn codes mogelijk? Voor ‘ja’, ‘nee’, ‘pijn’, ‘honger’, en voor dingen die voor haar belangrijk zijn: ‘TV’, muziek, radio, geldzaken. (13-08-14), [herplaatst] 010117.